بسمه تعالی
همه می دانیم که کشور عزیز ما ایران دارای فرهنگی بسیار غنی و پیشینه ای افتخار آفرین است اما در چند قرن اخیر دچار رخوت و س در عرصه های مختلف شده است.
با همه پشتوانه فرهنگی که تک تک ما به آن می بالیم، اما نکاتی از جنس فرهنگ به غلط در میان ما وجود دارد که مانع از رشد و شکوفایی فردی ، اجتماعی و اقتصادی ما شده است.
یکی از این موارد عدم توانایی ما برای تشکیل تیم های کاری و شراکت های جمعی است، اگر چه ما ایرانیان در دوست یابی، تشکل های اجتماعی، میهمان نوازی و در موارد دیگر جمعی نمره خوبی را دریافت می کنیم اما از لحاظ فرهنگی و تربیتی گویا بلد نیستیم که با هم همکاری و همیاری اقتصادی داشته باشیم و هر گاه مسائل مالی در میان باشد نمی توانیم همکاری مناسبی با هم داشته باشیم.
این امر باعث شده نتوانیم رشد در خور توجهی چه از لحاظ فردی و چه جمعی در کشوری با منابع و پتانسیل های فراوان داشته باشیم. باید با صراحت تمام گفت که ما نمی توانیم با هم شریک شویم و معنای تیم سازی را به درستی درک نکرده ایم و اصطلاح رایج ما این است "اگر شریک خوب بود خدا برای خود شریک داشت" و این جمله، پایه های همکاری و همیاری سالم را در کشور ما به لرزه می اندازد و چه بسا از ریشه تخریب می کند.
همیشه در کشور ما همکاری ها و گروههای کاری بر مبنای یک شخص کارآفرین و یا یک سازمان شکل می گیرد و نه منافع جمعی، آن شخص و سازمان تصمیم گیرنده و مسئول است و بقیه کارمند !
بسیار نادر هستند کسانی که با هم شراکت کنند و بتوانند آن شراکت را برای سالها حفظ کنند و همچنان در مسیر رشد بمانند.
حال باید پرسید چرا ما نمی توانیم به این توانایی دست یابیم؟
اول باید گفت در جامعه ما به تخصص افراد به صورت شایسته احترام گذاشته نمی شود و همه خود را در ضمینه های مختلف متخصص و صاحب نظر می دانند و به همین خاطر در گروههای کاری اگر چه ممکن است تقسیم کار درستی شکل بگیرد اما تبعیت از شخص متخصص برای افراد سخت است زیرا همه خود را صاحب نظر می دانند و این تشدد آری باعث نافرمانی و بروز مشکلات و وارد دانستن ایرادات فراوان به شخص متخصص وتصمیمات او می شود.
از سوی دیگر در گروهها و شراکتهای جمعی رقابتی شدید برای کسب ریاست در جریان است و همه خود را لایق ریاست و مدیریت می دانند، که این خود سر منشأ بسیاری از اختلافات و درگیری هاست در این شرایط باید گفت تنها کسانی که پول و قدرت کافی را دارند می توانند برای خود گروه کاری تشکیل دهند و بقیه افراد را به صورت کارمند در خدمت بگیرند و هیچ گاه نمی بینیم که افراد با تخصص های مختلف و بر منبای همکاری و منافع جمعی، تیم سازی کنند و به فعالیتهای اقتصادی گسترده برای خود بپردازند.
در پایان باید گفت که توسعه اقتصادی در دنیای امروز نیاز به همکاری و همیاری جمعی و همه جانبه از سوی همه اقشار جامعه دارد و این امر نیاز ساختن و تشکیل تیم های قدرتمند کاری است، تیم سازی امروزه یک علم و یک مهارت کاربردی برای تجمیع توانمندیهای فردی است تا در سایه آن کارهایی که نمی توان به صورت فردی انجام داد را به خوبی انجام دهیم تا این امر باعث هم افزایی در کسب و کارها شود و انرژی عظیمی که می تواند کشور ما را به رشد توسعه نزدیک کند را با آن آزاد کنیم.
باتشکر
محمد توفیقی
99/9/6
درباره این سایت